Kazanda besi suyunun içindeki mineraller ısı transfer yüzeylerinde çökerek kışır (kireç taşı) oluşturmaktadır. Kışır kalınlığı belli boyutlara ulaştığında önce yakıt sarfiyatı artmakta sonra metal deformasyonu daha sonra da delinme ve patlama gibi tehlikeli boyutlara ulaşmaktadır.

Isı kaybı olarak;

1 mm kışır kalınlığı, % 5-9

2 mm kışır kalınlığı, %10-15

3 mm kılır kalınlığı, yapısına bağlı olarak %15-20 yakıt kaybına neden olmaktadır.

Buhar kazanlarında 2 mm kışır kalınlığından sonra yavaş yavaş termal gerilmelerle konstrüksiyon zorlanmakta, aynalar ve borular arasında gevşemeler meydana gelmektedir. Çünkü metali örten kışır tabakasının ısı iletkenliği ve gerilmesi metalden farklıdır. Bu nedenle kazanda ayna-boru bağlantılarında sızdırmalar başlayacaktır. Kışır kalınlığı arttıkça sızdıran boru sayısı da doğal olarak artacaktır.

Çamur oluşumu:

Erimiş maddelerin dışında, kazanda ayrıca süspansiyon halinde bulunan maddelerde vardır. Bu maddeler kazan dibine çökerek çamur olarak birikir. Çamur, kireç taşı ile karşılaştırıldığında, kireç taşına göre daha yumuşaktır. Çamur birikintisini önlemek için kazanların dip blöf vanası ile her vardiyada bir kez blöf yapılması gerekir.